De Twee Snoeken-pand opgeknapt voor opvang Oekraïense vluchtelingen

Toen de oorlog in Oekraïne uitbrak, vond Geertje Cousin-op ’t Hoog – operationeel directeur van architectenbureau en automatiseringsbedrijf De Twee Snoeken – dat ze íets moest doen om vluchtelingen te helpen. Ze mobiliseerde haar netwerk en op 1 juni trokken de eerste vluchtelingen in De Twee Snoeken, een monumentaal pand in hartje Den Bosch, dat in korte tijd volledig klaargestoomd werd. Hoppenbrouwers verzorgde alle elektrotechnische- en werktuigbouwkundige installaties. 

Geertje vertelde op haar werk dat ze overwoog vluchtelingen in huis te nemen, maar praktische bezwaren zag. Toen kwam al snel het oude kantoorpand van haar werkgever in beeld. “Ons bedrijf vertrok zo’n 25 jaar geleden al uit De Twee Snoeken, waar we ook onze bedrijfsnaam aan te danken hebben, maar het pand is nog steeds in het bezit van de familie van onze algemeen directeur. Voor ik het wist stelde hij het – geheel belangeloos – ter beschikking voor dit belangrijke doel”, vertelt ze.

Sneeuwbaleffect

Al snel schaarde het hele Twee Snoeken-team zich achter het project. Joep Jannink, uitvoerend projectleider namens De Twee Snoeken: “Ons oude kantoorpand kwam toevallig net leeg te staan. Er hadden jarenlang restaurants in gezeten, dus het was nog niet bepaald ‘woonklaar’. Maar als architectenbureau hebben we op dit vlak een heleboel nuttige contacten, van installateurs tot schilders, stukadoors en projectinrichters. Dus we gooiden een balletje op in ons zakelijk netwerk en vriendenkring. Dat had direct een sneeuwbaleffect in de hele stad. Veel bedrijven wilden ons meteen helpen. Uiteindelijk hielpen er zelfs studentenverenigingen en andere buurtbewoners mee. Opnieuw: allemaal geheel belangeloos. We merkten dat heel veel mensen en organisaties stonden te popelen om íets te doen voor Oekraïne, maar niet goed wisten hoe. Wij creëerden een situatie waarin ze direct – soms zelfs letterlijk – een steentje konden bijdragen.”

Woonklaar in recordtempo

En hoe dan? In krap tien weken tijd is het monumentale pand volledig woonklaar gemaakt. Bas Tekath wierp zich op als projectleider namens Hoppenbrouwers: “Eerlijk gezegd paste het helemaal niet zo goed in onze planning, maar we vonden het vanuit maatschappelijk oogpunt heel belangrijk om een bijdrage te leveren. Toen Joep contact met ons opnam, zetten we alles op alles om te helpen. Uiteindelijk namen we alle E- en W-installaties voor onze rekening. Waaronder algemene zaken als verlichting. Maar ook afzuiging, douches, riolering en verwarming. En een stukje brandpreventie. Collega’s uit Udenhout en Rosmalen werkten mee. En we zijn ook heel dankbaar voor de hulp en sponsoring van een aantal van onze leveranciers. Het is heel bijzonder om zo samen iets neer te zetten.”

“Nieuwe bewoners voelen zich als een vis in het water.”

Met een glimlach

“Hoppenbrouwers heeft héél veel voor ons gedaan in dit project. Petje af, echt”, zegt Joep. “We wisten vooraf allemaal niet zo goed wat ons te wachten stond, het is een oud pand. Wij niet, zij ook niet. Dus gaandeweg kom je er soms achter dat je méér moet vragen dan vooraf gedacht. Iedere keer kregen we een glimlach terug. ‘We lossen dit op, we regelen het’. Wij kregen nooit het gevoel dat we ze overvraagden, terwijl we daar wel begrip voor zouden hebben gehad.”

Wonder

Zo’n project als dit heeft een hele andere dynamiek dan andere projecten, zeggen zowel Bas als Joep. Joep: “We zijn gewend projecten te draaien voor opdrachtgevers. Die stel je tevreden, je verdient er wat aan. Dit was heel anders. Vooral qua mindset. We stonden ‘aan’, van opstaan tot naar bed gaan. Alle werkzaamheden van onze reguliere projecten gingen namelijk ook gewoon door. Het was een uitdaging, zeker in deze tijd van drukte en schaarste. Voor ons is het echt een wonder wat er in ‘het snoekenpand’ geschiedde. Dit kon alleen omdat iedereen volle bak meewerkte. Het woord relatie kreeg een gouden randje.”

Dankbaar

Op 1 juli trokken de eerste bewoners in het pand. Er wonen nu 17 mensen. Geertje: “We lieten de toewijzing aan de gemeente over. De huidige bewoners kenden elkaar niet per se. Maar het gaat echt heel erg goed. Het is een gemixte groep mensen. Er wonen een paar studenten en ook moeders met kinderen. Ik ben er heel vaak en het is heel leuk om de cohesie in het huis te ervaren. De studenten krijgen bijvoorbeeld kookles van de moeders. Iedereen is heel dankbaar dat ze hier rust en ruimte hebben gevonden, ondanks de pittige periode in hun thuisland. Dus wat ons betreft is het goed gelukt!”